Historiek

Op een mooie dag waren de twee broers - Gustaaf en Richard Jacquemijn - op het idee gekomen om in Diest naar de muziekschool te gaan. Als jongetjes van respectievelijk 11 en 13 jaar zochten zij nog enkele kameraden bij mekaar. Dit groepje kocht zich van hun eigen centjes een instrument en onze muzikanten in spe gingen niet alleen naar de Diestse muziekschool maar volgden ook notenleer bij Rode Nand in Scherpenheuvel.

Dit gebeurde in het jaar 1926. Twee jaar later (’28) werd uit deze groep de « Harmonie St.-Cecilia » geboren. De stichter van deze vereniging was een oom van Gustaaf en Richard : Mon Jacquemijn die een café had op de Diestsesteenweg. De schoonbroer van Mon, Emiel Verhaegen, had ook een café en beiden woonden omzeggens naast elkaar. Om met zijn schoonbroer te concurreren, richtte Emiel ook een muziekvereniging op : de Fanfare Onder Ons. Vanaf dat ogenblik begon de concurrentiestrijd. Datzelfde jaar (’28) gaven beide verenigingen een concert en deden enkele uitstappen. De muziekmeester van de Harmonie St.-Cecilia, was Rode Nand, die van de Fanfare Onder Ons was Jules Verhaegen (broer van Emiel). Beide verenigingen hielden elke week repetitie in de respectievelijke cafés en ze telden elk ongeveer 26 muzikanten.

En toen kwam die ellendige oorlog. Door de repressie werd het muziekleven 5 jaar volkomen lam gelegd (’40 - ’45). De verschrikking van de oorlog bracht voor onze verenigingen toch nog iets positiefs : de twee schoonbroers Mon en Emiel waren weer naar elkaar toegegroeid. Mede door bemiddeling van E.H. Pastoor De Laet werd door beide verenigingen besloten om te fusioneren.

Men kwam tot een compromis : de naam « Harmonie » bleef behouden en hieraan werd de neutrale naam « St.-Jan Berchmans » toegevoegd (patroonheilige van de gemeente). De repetities zouden bij Emiel plaatsvinden. Als compensatie hiervoor zouden de feesten bij schoonbroer Mon doorgaan. De vlag van de « Fanfare Onder Ons » werd algemeen aangenomen omdat deze nog het meest in goede staat was. Muziekmeester werd de zoon van Emiel : Richard Verhaegen die zijn taak met vrucht volbracht.

Onze Harmonie kende in haar eerste vijftig levensjaren vele ups en downs. Dit nam niet weg dat in 1967 onze Harmonie uitgebreid werd met een drumband van ongeveer 20 trommelaars. Omstreeks het 50-jarig bestaan van onze muziekvereniging beleefden wij een hoogconjunctuur dank zij de geweldige inzet van het toenmalige bestuur. Door hun stimulans werden er in 1975 uniformen aangekocht en steeg het aantal muzikanten tot 59. Tevens konden wij rekenen op 225 steunende leden. Met fierheid kunnen wij zeggen dat onze Harmonie St.-Jan Berchmans in haar 50ste levensjaar één van de grootste en mooiste muziekverenigingen was van het gewest Diest. Vanaf nu dragen wij dan ook de titel 'Koninklijk' in onze naam.

Rond het begin van de jaren tachtig borg Richard zijn dirigeerstokje voor goed op. Het bestuur moest dan ook naarstig op zoek naar een nieuwe dirigent. Na lang aandringen vonden wij François Franck bereid om tijdelijk, tot het bestuur iemand anders gevonden had, het dirigeerstokje te hanteren. Hij viel echter zo in de smaak dat het bestuur geen enkele moeite meer deed om nog een andere dirigent te zoeken. Onder impuls van François ging onze Harmonie dan de populaire toer op. Volgens onze nieuwe dirigent kwam het er vooral op aan om muziek te brengen die de gewone mensen kenden. Hij deed dan ook geregeld een beroep op de arrangementen van zijn streekgenoot Jef Desmedt.

Het veranderen van dirigent heeft dikwijls ook een negatieve weerslag op de vereniging. Samen met de dirigent hielden ook een aantal muzikanten en bestuursleden het voor bekeken. We bleven echter niet bij de pakken zitten en met een vernieuwd bestuur en vernieuwde moed begon het nieuw bestuur terug met het opbouwen van de Harmonie. In die tijd konden wij over een lokaal van de plaatselijke school beschikken voor het houden van de repetities (het zaaltje). Dit nieuwe repetitielokaal was niet al te groot, maar dit had ook zijn charmes en zorgde voor de creatie van een speciale sfeer onder de muzikanten. Door het toenemend aantal muzikanten (ongeveer 55) in het midden van de jaren 80 zaten wij uiteindelijk bijna op mekaars schoot. Deze overbevolking heeft ertoe geleid dat wij nogmaals verhuisd zijn van repetitielokaal.

Deze keer vonden wij onze toevlucht in de oude turnzaal van de gewezen lagere school. Deze zaal werd tot dan gebruikt als magazijn voor allerlei vergeten spullen. Na wat opknapwerk kon deze dan dienst doen als repetitieruimte. Dit lokaal was veel groter dan het vorige en in het begin liepen wij een beetje verloren in de beschikbare ruimte. Tevens hadden wij wat aanpassingsproblemen aangaande de dynamiek. Wij waren het zo gewoon van stil (piano voor de ingewijden) te spelen dat er in deze grote en hoge ruimte niet veel klank overbleef. Met de nodige tijd en krachtoefeningen werd dit probleem verholpen.

Op het einde van de jaren tachtig belandde onze Harmonie in een dalletje wegens strubbelingen in het bestuur. Dit had zijn weerslag op de muzikanten. Het aantal slonk tot een 35-tal. Enkel de harde kern hield vol. In het begin van de jaren negentig vond er dan een bestuurswissel plaats. De oude garde werd vervangen door een lichting nieuwe jonge krachten. Hiermee werd er een nieuwe periode van groei ingezet.

In 1996 vond onze dirigent het dan welletjes. Na een periode van 15 jaar tijdelijke vervanging vond hij de tijd rijp om de fakkel door te geven. Het bestuur ging dan snel over tot het leggen van contacten met wel uitgekozen kandidaten. Na het verstrijken van enkele maanden was de knoop reeds doorgehakt en werd Bob Mesens aangesteld als nieuwe dirigent. Deze nieuwe jonge dirigent zag onmiddellijk dat er veel meer uit onze muzikanten te halen was. Hij ging dan ook over tot een aanpassing van het repertoire. Sindsdien staan er moderne bewerkingen van o.a. filmmuziek, popmuziek, rockmuziek, ... en af een toe zelfs klassieke muziek op onze pupitter. Deze muziekkeuze heeft ertoe bijgedragen dat het aantal muzikanten de laatste jaren steeds blijft schommelen rond de 45. Deze muziekkeuze en de gemoedelijke sfeer hebben ertoe bijgedragen dat er ook veel muzikanten uit de nabije en verre omgeving van Kaggevinne zich aangesloten hebben bij onze vereniging.

Na het ronden van de kaap van het jaar 2000 vierden wij in 2003 ons 75-jarig bestaan. Onze Harmonie heeft 75 jaar als feitelijke vereniging bestaan en het bestuur vond dat de tijd gekomen was om de Harmonie om te vormen tot een VZW.

Na het inwinnen en opzoeken van de noodzakelijke informatie en een aantal maanden hard werken aan het opstellen van de statuten en het huishoudelijk reglement werd op 16 april 2004 de eerste algemene vergadering gehouden. De algemene vergadering keurde de oprichting van de VZW goed en het dagelijks bestuur werd benoemd.

Begin 2008 werd na veel wikken en wegen besloten dat de tijd rijp was om de muzikale leiding over te dragen. Het bestuur besloot om een jonge dirigent uit onze regio een kans te geven en nodigde hem uit voor een proefrepetitie. De reacties waren algemeen positief. Het dirigeerstokje werd aan Kim Vandeweyer aangeboden en hij aanvaarde deze uitdaging.